به نام خدای عزیر و حکیم
سلام به دوستان
بدون مقدمه میرم سر اصل مطلب اما نمیدونم نوشتن این مطلب درسته یا نه ؟! یا اینکه خودش خوبه ،اما مثالاش نه؟! به هر حال در همین حال ندانستن نوشتم ،البته از حضور بزرگوارنی که مطلب رو میخونن معذرت میخوام.
شما رو به خدا بیایید مراقب باشیم
شما رو به خدا بیایید احتیاط کنیم
شما را به خدا بیایید نقشهامون رو
نقشهایی که زیر بار مسئولیتش رفتیم(جبرا)
 و یا مسئولیتش رو قبول کردیم به خوبی ایفا کنیم.
چند وقت پیش چیزی شنیدم که خیلی ناراحتم کرد و منو یاد یه اتفاق مشابه خودش انداخت.
ماجرا از این قراره:
مادر و پدر که مهمترین نقششون تربیت فرزنده مخصوصا مادر -نه اوردن نون توی خونه- هر دو کارمندن و مستاجر، دختری یازده ساله دارن که وقتی از مدرسه میاد خونه تا زمانیکه پدر و مادر از محل کار بیان تو خونه تنهاس،و صاحبخونه یه پسر 20 ساله داره،......
تو این فاصله دختر بارها مورد تجاوز این پسر 20 ساله قرار میگیره.
من با این کار ندارم که اون دختر خودش میخواسته – از زبان پسر(ناقل)- یا اینکه  پسری تو خونه های قبل اون دختر رو به این واداشته و دختر معتاد به این کار شده.
مورد دوم در مورد مادریه که به خونه دوستش میره و از دخترش غافل میشه و دخترش مورد تجاوز پسر 11 ساله اون خونه قرار میگیره.
حالا انصافا این والدین نقش خودشونو درست انجام دادن؟
 آیا این والدین (دختر و پسر) تعلیم و تربیتشون و اطلاع رسانیشون به فرزندانشون کافی و لازم بوده ؟
 آیا مراقبت از فرزندانشون  به خوبی صورت گرفته؟........
قضاوت در مورد والدینی که بچه هاشونو تو خونه به مدت طولانی تنها میذارن بدون اینکه فرزندشون رو بشناسن ،
در مورد والدینی که از بچه هاشون غافل میمونن
والدینی که اطلاع کافی در اختیار فرزندانشون قرار نمیدن
با خودتون.
فقط من اینومیگم :شما رو به خدا بیاییم نقشها و وظایف اصلیمون رو به طور کامل و صحیح انجام بدیم.
خدا تو این راه هم کمکمون کنه  
الهی امین